Before going home last night, I went to the adoration chapel. My prayers started with a self introduction, in pure Tagalog and full of thanks (pasasalamat). I controlled the urge to ask for some favors again.
“Ako po si Annie…….., anak ni Ka Kardo at Ka Felicing na nanirahan at itinaguyod ang pamilya sa Binangonan, Rizal. Nag-aral po ako sa Maynila at nakapag-asawa at biniyayaan ng dalawang anak, si Nyke at Oyen.
Narito po ako para magpasalamat sa inyong pag gabay sa amin at sa lahat ng inyong tulong. Salamat po sa inyong pang unawa at pasensya sa aking mga mali.
Maraming-maraming salamat po ng marami sa mga ibinibigay nyo sa amin. Maraming salamat po talaga. At patuloy po ninyo sanang gabayan ang aking mga anak, at ipagkaloob ang maganda at masaganang buhay sa kanila. Kayo na po ang bahala sa kanila. At sa aming pagtanda ni Edmund, maging patuloy na masigla, nagmamahalan at masaya na magkasama. Salamat po.
Hi OMB, yours is the prayer that comes straight from the heart. Our Father God delights in this kind of conversation.
Thank you Marion.
Amen